το φρι τουρ του Απρίλη


Παρασκευή - τελευταία του μήνα - κοντή γιορτή. Είστε έτοιμοι για το φρι τουρ του Απρίλη; Μετά από δύο απανωτές βόλτες στην Ασιατική Πλευρά, καιρός να δουλέψουμε και λίγο Ευρώπη. Τι λέτε; Πόσο Δυτικές εικόνες θα δούμε βέβαια εκεί που θα σας περπατήσω, αποτελεί εύλογο ερώτημα. Πρώτα νυφικά για ευσεβείς Μουσουλμάνες, πολλά από τα οποία θα κοκκίνιζαν να φορέσουν ακόμα και τραβεστί σε ντραγκ σόου, ιερά Τζαμιά, ξεχαρβαλωμένες Ρωμαϊκές Κινστέρνες, μπιζουδάκια Βυζαντινά εκκλησούδια, ναργιλέδες με θέα στον Κεράτιο που αδειάζει το στομάχι.


Ραντεβού την Παρασκευή 26η Απριλίου στις 16:30 στο Πάρκο του Φάτιχ, ακριβώς δίπλα στο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο (του Ουάλεντος, το λέει ο τουριστικός σας οδηγός), διαγωνίως απέναντι από το αυστηρά καναβωτό Δημαρχείο της Πόλης, κάτω ακριβώς από τα πέταλα του αλόγου του Μωάμεθ του Πορθητή.


Υπολογίστε περπάτημα διαδρομής (αν δε σταματούσαμε πουθενά, πράγμα αδύνατον) 40 λεπτά. Εικόνες πολλές θα αλλάζουν σε κάθε τετράγωνο, μια από τις ωραιότερες περιοχές της Πόλης, μπόνους το πέρασμα από τη γειτονιά Τσαρσάμπα, μη μου έρθετε με καυτά σορτς με κρόσσια (αγόρια σε σας το λέω, που καλοκαιριάζει και αρχίζετε τα έξαλλα!) και μας πάρουν με τις πέτρες. Ευπρόσδεκτες οι α-καπέλα παρουσιάσεις των μνημείων που θα δούμε (τζαμιά: Φάτιχ,  Σελίμ, πρώην εκκλησίες: Παμμακάριστος, Άγιος Ιωάννης εν Τρούλλω, κ.ά.),  διαβάστε λιγάκι και παρουσιάστε τα σ' εμάς τους υπόλοιπους, θα έχω έρθει από ολοήμερο νταβαντούρι, μην περιμένετε να σας πρήξω με ιστορικά τρίβια.


Σας περιμένω, και τους Ρωμιούς και τους πολλούς Ελλαδίτες πλέον γηγενείς και τους επισκέπτες του Σαββατοκύριακου. Γιατί είναι ωραίο να μοιράζεσαι την τρέλα σου για την Πόλη. Ναι καλά, που δεν είστε μουρλοί με την πάρτη Της, σας πίστεψα!

Πάλι(ς) ξενοίκιασμα, νέοι αγωνες


Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Εξώστη, ο οποίος κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη σε 500 σημεία της Θεσσαλονίκης, στο φύλλο της 21ης Μαρτίου 2013.


Όλο σας γράφω για κεμπάπια και κιοφτέδες, καιρός να θίξω και ένα άλλο ζήτημα που απασχολεί τη ζωή μου στην Πόλη. Τη στέγη. Πάλι να μου πεις, δε ξεφεύγω και πολύ από το θέμα, μιας και η ανεύρεση κατοικίας στην Πόλη έχει άρρηκτη σχέση ξανά με το φαγητό. Για να ακριβολογησω δηλαδή, με την όρεξη και κυρίως με το κόψιμο αυτής, γιατί αφενός αν δεις τα σιχαμερά μπάνια και τις κουζίνες, που κάποιες φορές μπερδεύεσαι ποιό είναι τι, τους ξεχαρβαλωμένους τοίχους, τα σάπια ντουλάπια, τα ναβοπάν που χώρισαν ένα ήδη μικρο υπνοδωμάτιο σε πέντε γιαπωνεζικες ύπνο-κάψουλες, και αφετέρου εξαιτίας των sky is the limit τιμών που ζητάνε, σου κόβεται μαχαίρι!

Ως γνωστόν, η Πόλη βρίθει αντιθέσεων, έτσι και στην ενοικίαση κατοικίας, από περιοχή σε περιοχή οι τιμές διαφοροποιούνται, συχνά απολύτως ανεξήγητα. Βέβαια, αν ήταν να έμενα φτηνά δυο ώρες μακριά απ' το Τάξιμ, π.χ. στο Μπεϊλίκντουζού, δεν επέστρεφα καλύτερα στη Δράμα; Μιλάμε λοιπόν για πολύ περιορισμένες επιλογές στην πράξη, με το Μπέιογλου να αποτελεί μονόδρομο. Αλλά κι εκεί, δεν υπάρχουν πάνω από δύο γειτονιές, με τις αμέσως διπλανές τους, όπου θα μπορώ να ζήσω μια ζωή όπως την θέλω. Είτε γύρω από τον Πύργο του Γαλατά θα ήτανε, είτε στο Τζιχάνγκιρ. Ειδικά, αν θες λιγότερους τουρίστες, κανά δυο σουπερμάρκετ, πολλά μπακάλικα, ήσυχα καφέ/μπαρ και θορυβώδεις καφενέδες μες στα πόδια σου, μόνο το δεύτερο τα συγκεντρώνει όλα.

Δυστυχώς, δεν είμαι ο πρώτος που ανακάλυψα τα ατού του Τζιχάνγκιρ. Και πριν απ' όλους, οι επιτήδειοι μεσίτες, που σιγά μην άφηναν την ευκαιρία να μαδήσουν όλες εμάς τις μαντάμ Σουσού, ξένους τις περισσότερες φορές, που ψοφάμε για τα γραφικά σοκάκια, τη θέα στο Βοσπορο, τα ψηλοτάβανα παλιά Ρωμαίικα σπίτια, την αίσθηση γειτονιάς που ακόμα σου δίνει η περιοχή. Προς υπεράσπιση της μεγαλομανίας μας βέβαια, θέλω να αναφέρω ότι εδώ έχεις επίσης και μια ζωή λίγο πιο λιμπεράλ, όπου ως γυναίκα μπορείς να κυκλοφορείς ανενόχλητη τη νύχτα ακόμα και με μίνι, αφού έχεις πιει τα κοσμοπόλιτάν σου με τις φιληνάδες, ως gay να δώσεις ένα κλεφτο φιλί στο/στη σύντροφό σου, ως Ιταλός καθηγητής με απόσπαση στο Λύκειο Galileo Galilei να πιεις έναν σωστό εσπρέσο, στην τελική βρε παιδί μου να έχεις ανέσεις "Ευρωπαϊκές", μέσα στο ευρύτερο Οριεντάλ πανδαιμόνιο.

Όλα τα παραπάνω βέβαια, όταν μεταφράζονται σε real estate ή emlakciklik τουρκιστί, κάθε αρχή του μήνα πρεπει να τα χρυσοπληρώνεις τουλάχιστον με 1.300 λίρες (=550€), ακόμα και για μια τρύπα ενός υπνοδωματίου, πιθανότατα ημιυπόγειας, ντουζιέρα γιοκ, μόνο ένα τηλέφωνο να ξεφυτρώνει από τον τοίχο, να κανεις τα κακά σου και να λουζεσαι ταυτοχρόνως. Άμα συγκρίνεις δε, αντίστοιχης παλαιότητας, κατασκευής, λειτουργικότητας, τοποθεσίας σπίτια στο Τζιχάνγκιρ με αντίστοιχα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τόσο στην πριν όσο και μετά κρίσης Ελλάδα, υπάρχει καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής.

Χρόνια ακούγεται και όλοι εν μέρη το κατανοούμε, ότι η ζήτηση που έχει η γειτονιά πηγάζει κυρίως από τους ξένους που επιλέγουν Τζιχάνγκιρ δαγκωτό, μόνο όμως κατά τους τελευταίους μήνες, που όπως καταλάβατε, ξαναψάχνω μια σπηλιά να μείνω, έχει γίνει κοινός τόπος που διακηρύσσεται πλέον ξεδιάντροπα. Οι εμλακτσήδες, αφελώς και ανερυθριαστα σου λένε, "Αλί Μπέη (εγώ ειμαι αυτός), ο ιδιοκτήτης άκουσε ότι ο μπακάλης της γωνίας έχωσε δυο μπουνταλάδες Αμερικανούς στο μπουντρούμι που είχε προικιό απ' τη χανούμισα του για δυο χιλιάρικα", και γλυκάθηκε ο αχρείος. Όσο δε για τους ίδιους τους μεσίτες, όταν τους λέω πως είμαι Έλληνας, με ρωτάνε κατευθείαν αν δουλεύω στο Προξενείο, με προσμονή στα μάτια, μπας και τσακώσανε το μεγάλο ψάρι που θα ανεβάσει το κασέ του κωλοχανείου τους. Ατύχησες μεγάλε λέω, αλλά από μέσα μου σπαράζω: Ααααααα ρε Πρόξενε, τι κακό μας έκανες!

ΥΓ: Κοιτάξτε αγγελία σε κόλλα Α4, φασκιωμένη με σελοτέηπ στο κέντρο του Τζιχάνγκιρ. Απλώς μεταφράζω, δε σχολιάζω γιατί δε θέλω να βωμολοχίσω: "Ενοικιάζεται, σε ΞΕΝΟΥΣ (!!!) ψηλοτάβανο διαμέρισμα 160τ.μ., 4 υπνοδωμάτια, σαλόνι, αυτόνομη θέρμανση, φωτεινό, λευκές συσκευές. Τιμή: 3.500 λίρες (=1.500€)"

το φρι τουρ άργησε...μια βδομάδα


Φτου γαμώτο, φέτος δε μασήσατε με το Πρωταπριλιάτικο ψέμα, ότι και καλά έπαθα την πλάκα μου με την ομορφιά της πρωτεύουσας και θα μετεγκατασταθώ στην Άγκυρα. Όχι πως σας είχα για αφελείς, απλώς δεν ήξερα ότι η τρέλα μου για την Πόλη είναι τόσο εμφανής που η παραπάνω φάρσα ξεγυμνώνεται κι από παιδί νηπιαγωγείου. Κι αφού θα μείνω στην Πόλη τι θα λέγατε να μου 'ρθετε την Παρασκευή 5 Απριλίου για ένα φρι τουρ, αυτό που ανέβαλα το Μάρτη λόγω του ταξιδιού στη Νοτιοανατολική Τουρκία;


Ραντεβού στο Ουσκιούνταρ της Ασιατικής Πλευράς αυτήν την φορά, στην κύρια είσοδο του Τζαμιού Μιχριμά Σουλτάν, στις 16:30. Παρακαλώ ειδοποιείστε με το αργότερο μέχρι το πρωί της Παρασκευής, για να μη στήνομαι και αδίκως περιμένω. Θα σας απαντήσω άμεσα, δίνοντάς σας και το τηλέφωνό μου για παν ενδεχόμενο. Αναλόγως καιρού, το πρόγραμμα θα διαμορφωθεί καταλλήλως. Σας περιμένω!



έριξα άγκυρα στην Άγκυρα


Μου πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια από το πρώτο μου ταξίδι στην Τουρκία για να επισκεφθώ επιτέλους την πρωτεύουσα Άγκυρα. Όλο αυτό το διάστημα, δεν είχα καμία όρεξη για βόλτες, είχα μαλθακώσει βλέπετε από τα χάδια της Πόλης, δεν ήθελα ούτε να ακούω για την άσχημη ετεροθαλή αδερφή Της, που ο πατριός την έκανε αρχόντισσα του σπιτικού και παραμέλησε την Καλή μου. Ό,τι κοροϊδεύεις όμως, ως γνωστόν, το λούζεσαι και ήταν γραπτό να την πατήσω για τα καλά. Με εσάς που με παρακολουθείτε και μέσα από τη σελίδα του μπλογκ στο Facebook, το τελευταίο δεκαήμερο  ταξιδέψαμε παρέα από την Ιστάνμπουλ στην Αντιόχεια, από κει στην Γκαζιαντέπ, μετά στην Ούρφα και τελικά στην Άγκυρα. Αχχχχχ, σε αυτήν την Άγκυρα, που μετάνιωσα σαν το σκυλί που σνόμπαρα τόσα χρόνια! Τι ωραία ρυμοτομία, καταπράσινα πάρκα παντού διάσπαρτα, συναρπαστικά μουσεία παγκόσμιας ακτινοβολίας, ατμόσφαιρα παλαιϊκή αλλά πάντοτε συγκερασμένη με μοντέρνες πινελιές, όπου και όσο ακριβώς χρειάζεται! Να μη σας τα πολυλογώ, αποφάσισα να ζήσω από δω και στο εξής εδώ. Ούτε καν θα γυρίσω στην Πόλη να πάρω τα πράγματά μου. Θα ζητήσω φίλους να βάλουν τα βιβλία και τα ρούχα μου σε ένα καμιόνι και να μου τα στείλουν! Ευχαριστώ πολύ για την ως τώρα στήριξη και αγάπη σας, μη μου στενοχωριέστε, μαζί θα αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε τις ομορφιές αυτής της φανταστικής πόλης, οι οποίες θα αποτυπώνονται στο Νέο μπλογκ: Angelis and the Ankara (angelisandtheankara.blogspot.com). Άνκαρα, Άνκαρα σε είδα και τράκαρα!


Δεκα χρόνια έγγαμου βίου και το πρώτο στραβοπάτημα...αποδείχθηκε μοιραίο!
Related Posts with Thumbnails