κι εμείς καρναβαλίζουμε

 
Χτες ξεφύλλιζα την ατζέντα που μου έστειλε η μάνα μου για το 2011. Σε κάθε της σελίδα  έβρισκα κι από 3-4 παντελώς αγνώστους οσίους (ένας από αυτούς κι ο Νεομάρτυρας Αγγελής), μέχρι που έφτασα στο σήμερα: 27η Φλεβάρη, Κυριακή της Αποκριάς σου λέει.  Γουάου, δυο λεξούλες στη σειρά, πόσο εύκολα μπορούν να σε γυρίσουν στα παιδικά σου χρόνια! Τότε που τις τρεις τελευταίες εβδομάδες των Αποκριών, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, τα καρναβαλίστικα μπαλνταφάν (bal d'enfants) έδιναν και έπαιρναν. Πότε τα διοργάνωνε το φροντιστήριο των Αγγλικών, πότε ο σύλλογος κυνηγών "Η Τροφαντή Μπεκάτσα" για τα παιδιά και τις συζύγους των πιστολέρος, πότε ήταν η αναβίωση ενός Διονυσιακού εθίμου στα χωριά του Παγγαίου Όρους και του Φαλακρού. Εμείς επειδή ήμασταν φτωχοί (πολύ μ' αρέσει να Ξανθοπουλοποιώ τις αναμνήσεις μου), δεν είχαμε λεφτά για πολυτέλειες όπως αγοραστές στολές. Δεν υπήρχαν και τα Τζάμπο τότε βλέπετε! Η μάνα όμως δε μας άφηνε παραπονεμένους, όσο κι αν μας απειλούσε ο τραγόπαπας του χωριού ότι θα μας αφορίσει (αυτό σας το είπα και πέρυσι αλλά το τραύμα δε λέει να κλείσει) που υιοθετούμε ειδωλολατρικά έθιμα. Όλο και κάτι κίτρινα σιρίτια μας έραβε στα καφέ κοτλέ παντελόνια, ένα πέτσινο γιλέκο με κρόσσια  από τον ξάδερφο, ένα καπέλο καουμπόικο (από την προηγούμενη χρονιά), ζωγραφιστό μουστάκι με το μολύβι που έκανε στα νιάτα της την ψεύτικη - αλά Σοφία Λώρεν - ελιά στο πάνω χείλι, ένα πλαστικό εξάσφαιρο και νάτος ο Μπίλυ δε Κιντ!


Κι εκεί που με είχαν πάρει τα ζουμιά της νοσταλγίας, μου 'ρχεται μια πρόσκληση. Ήταν από τους γνωστούς/άγνωστους νέους που ζουν στην Πόλη και έχουν σκουλήκια στον κώλο τους και με ενημερώνουν: για τρίτη χρονιά, έπειτα την αναπάντεχη επιτυχία, αναβιώνουμε το ιστορικό έθιμο του Μπακλαχορανιού με τον ιδιόρρυθμο τοπικό του χαρακτήρα και τις επικές σκηνές μεγαλοπρεπούς και αχαλίνωτης φρενίτιδας της Αποκριάς.

 

Το χρωματιστό αυτό ρωμαίικο αποκριάτικο πανηγύρι, που γνώρισε τις δόξες του τον 19ο και αρχές 20ου αι., γινόταν πριν την έναρξη της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής. Δεν είχε τίποτα να ζηλέψει σε ψυχαγωγία από τα σημερινά καρναβάλια του Ρίο, της Βενετίας αλλά και της γειτονικής Ελλάδας. Μέρες χαράς και γλεντιού ήταν οι Αποκριές στην Πόλη που αποτυπώνονταν σε όλο τους το μέγεθος στο Μπακλαχοράνι των Ταταούλων. Ήταν το μεγάλο ξεφάντωμα των λαϊκών τάξεων όπου όλοι μασκαρεμένοι από κάθε γωνιά της πόλης συμμετείχαν σε μια παρέλαση που κατέληγε στο λόφο των Ταταούλων δίπλα από την εκκλησία του Αγ. Δημητρίου με υπαίθριες δραστηριότητες αλλά και γλέντια που στήνονταν στα καπηλειά όπως Ararat, Πανόραμα, Ακροπόλ, της Δέσποινας, της Λεμονιάς ή του Μπόγου κ.α.


Για δες, πάνω στην ώρα έσκασε το χαμπέρι και για να με βάλει σε τροχιά καρναβαλιού, αλλά και για να το πασάρω σε όσους θα είστε στην Πόλη το τριήμερο. Μπορείτε να ενημερωθείτε από τη σελίδα τους στο Facebook για όλες τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις, που φέτος είναι περισσότερες από πέρσι.


Για προθέρμανση γλεντιού και χαβαλέ, πριν τη μεγάλη παρέλαση της Καθαράς Δευτέρας που αποτελεί  και την κεντρική εκδήλωση του Καρναβαλιού, δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία από τη βραδιά που ετοιμάζουν οι Ταταύλα Κεϊφί. Η συνονόματη με τη γειτονιά της Πόλης, που ήταν πάντοτε η καρδιά του Καρναβαλιού, ρεμπέτικη κομπανία στήνει το δικό της Αποκριάτικο ξεφάντωμα την Κυριακή 6 Μάρτη. Το ραντεβού δόθηκε για τις 8 το απόγευμα στην Πλατεία Τάξιμ, απ' όπου θα ξεκινήσει η πολύχρωμη πορεία (μην ξεχάσετε να βάλετε στη βαλίτσα καμιά περούκα ή εκείνη την στολή του Ζορό απ' τα παλιά), στην οποία είμαι σίγουρος ότι θα κολλήσουν πολλοί ακόμα επισκέπτες και Τούρκοι που θα βολτάρουν στην Ιστικλάλ.. Μπροστά τα όργανα, πίσω οι μασκαράδες μέχρι που θα χωθεί στη Στοά της Ρούμελης, για να καταλήξει στο μπαρ/συναυλιακό χώρο Haymatlos, που εκείνη τη βραδιά θα μεταμορφωθεί σε έναν Ρωμαίικο μεϊχανέ. Για όποιον τραβά η όρεξή του και μπινελίκια, θα υπάρχει φιξ μενού με  μεζέδες (κρύους και ζεστούς), κυρίως και πιοτών. Σας προειδοποιώ: λίγο το αλκοόλ, λίγο οι μάσκες που θα κρύβουν ταυτότητες και ιδιότητες, μπορεί και να χαθεί ο έλεγχος, αλλά δεν το λέω για κακό. Κι άστε τον παπά να απειλεί με αφορισμούς!


Σημείωση:
Το μενού περιλαμβάνει κρύους μεζέδες (φασολάκια λαδερά, γεμιστά, αμπελοσαρμάδες, γίγαντες, μύδια ντολμά, ταραμά, φάβα, σακσούκα, πικάντικο εζμέ, γλυστρίδες, χαϊνταρί), σαλάτες (γκιαβούρνταϊ, τσομπάν, εποχής), ζεστούς μεζέδες (κτένια, καλαμάρι, σιγκάρα μπορεγί, μουτζβέρ), κυρίως (σις κοτόπουλο, κιοφτέ) και 3 ποτήρια ρακί ή μπύρα, και κοστίζει 85 λίρες. Αν επιθυμείτε να γευτείτε όλα τα παραπάνω πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να κάνετε κράτηση μέχρι την Παρασκευή, στο τηλέφωνο 0090 535 490 91 84.
Το γλέντι φυσικά είναι ανοικτό για όλους (φάτε δεν φάτε), με γενική είσοδο 10 λίρες.

6 comments:

ΠανΚαπ said...

Ευτυχώς που δεν υπήρχαν τα Τζάμπο. Για μένα είναι ταυτόσημα της χειρότερης παρακμής. Και γω από χωριό είμαι αλλά το «παλταφαν» (με ποντιακό αξάν, μια και τις προηγούμενες μας τάισες καραντενιζλίδικα) το έμαθα πολύ μεγάλος.
Σε ρόλο Βασιλάκη Καΐλα, να σου πω ότι και μεις ήμασταν φτωχοί για πολυτέλειες, ούτε είχαμε ξάδερφο με κοτλέ ή πέτσινο γιλέκο. Όσο για ζωγραφιστό μουστάκι χρησιμοποιούσαμε το μπλε μπικ του σχολείου, η μάνα μου βλέπεις δεν είχε μολύβι για ψεύτικες ελιές.

Ο δικός μας ο παπάς χωρίς να επικροτεί τα καρναβάλια δεν έκανε και πόλεμο, άμα λάχαινε καλοδεχόταν στο σπίτι του και τους καρναβαλιστές που περιδιάβαιναν πόρτα- πόρτα το χωριό.
Για τον παπά σας νομίζω ότι μάλλον υπερβάλεις λίγο και ειδικά στον μηρυκαστικό χαρακτηρισμό. Σωστά σας έλεγε ότι είναι ειδωλολατρικό έθιμο. Χωρίς να τον γνωρίζω, τον παπαΧαρ…; νομίζω ότι δεν ήταν τόσο άγριος ή κακός. Ίσως λίγο απόμακρος. Κρίμα πάντως αν δημιούργησε αρνητικές εντυπώσεις στην παιδική ψυχούλα σου.

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μπαλνταφάν, όπως και οι «αναβιώσεις» εθίμων και δρωμένων ως κατευθυνόμενες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πάντα πίστευα στην ζώσα και πηγαία παράδοση, που κανένας δεν μπορεί να την «αναβιώσει» σε στυλ φρανκεστάιν, ούτε και να την εξαλείψει με κηρύγματα ή αφορισμούς.

Αν δεν κάνω λάθος, πέρυσι υπήρξε τριβή μεταξύ Πολιτών και νεοΠολιτών για το Μπακλαχορανι. Ελπίζω φέτος το έθιμο να μη συνοδεύεται από αντιπαλότητες, αλλά μόνο από χαρά και κέφι.

Απορία. Τι είναι η σακσούκα; Αρμένικο;

Αννέτα said...

ΠανΚαπ ζήλεψες τον Αγγελή και το ξεκίνησες το σχόλιο Ξανθοπουλικά κι εσύ. Ωραία τα λες όμως, δε λέω.
Εγώ (που είμαι και μικρούλα) τα πρόλαβα τα μπαλντανφάν, γιατί βρε, μια χαρά ήταν κι αυτά.. Εντάξει δε λέω, κι εγώ προτιμώ τα πιο τραντίσιοναλ γλεντάκια, αλλά για ένα παιδί οποιαδήποτε παιδική εκδήλωση, είτε οργανωμένη είτε όχι, είναι κατι πρωτόγνωρο και χαρούμενο..
Όπως και να'χει, θα ήθελα πολύ να ήμουν στο ραντεβού στην Πλατεία Ταξίμ.. Καλά να περάσετε όλοι εσείς που θα πάτε! Και του χρόνου!

ΠανΚαπ said...

Αννέτα,
Ναι τον ζηλεύω τον Αγγελή κυρίως γιατί ζει στην Πόλη και με πιάνει το κλαψιάρικο.
Με τρόμαξες προς στιγμήν, γιατί νόμισα πως έγραψες πως ξεκίνησα το σχόλιο Ξανθουλικά και όχι Ξανθοπουλικά. Ουφ φταίνε μάλλον τα τσίπουρα που ήπια νωρίτερα και τα διαβάζω λειψά. Πάντως σε ευχαριστώ που βρίσκεις ότι τα λέω καλά.

Ναι μωρέ, ότι γίνεται για να χαρούν τα παιδιά καλό είναι (ας είναι και μπαλντανφάν), απλώς υπάρχουν και τα καλύτερα.

Με την τελευταία παράγραφο σου, μου ανάβεις φωτιές. Θα με κάνεις από ζήλεια να παρατήσω τις δουλειές μου και τις πολλές υποχρεώσεις και να πάω στην Πόλη για τριήμερο. Κοντεύω να λαλήσω από στερητικό σύνδρομο.

Και του χρόνου και σε σένα! Αλλά στην Πόλη φέτος!!!

Angelis said...

ΠανΚαπ μου,

Σακσούκα είναι αυτή η μελιτζάνα με την σκορδάτη κόκκινη σάλτσα και το γιαούρτι. Δεν ξέρω την καταγωγή της.

Ο παπαΧαρ.. πάντως ήταν πολύ φοβιστικός πραγματικά. Δεν υπερβάλλω καθόλου!

Αννέτα,

Αχ να χαρώ εγώ τη μπεμπέκα!
Αμπού, αμπού!

Anonymous said...

Δεν μπορει η στηλη σχολιων να χρησιμοποιει χαρακτηρισμους
τυπου "τραγοπαπας".
Αν εγω εβαζα αυτου του τυπου χαρα-κτηρισμους για τον σχολιαστη θα
γινει ενα "μπαχαλο" αντιπαραθεσεων.
Η αποκρηατικη διασκεδαση ηταν παντα
στραμμενη-πλην του φαγητου και του
αφθονου κρασιου- στο τραγουδι και τον χορο, μεχρι τελικης πτωσεως.
Αυτα θυμαμαι απο τις διηγησεις των
γονιων μου και των παππουδων και
γιαγιαδων.
Τα χαριτωμενα πειραγματα ηταν κοσμια, με υπονοουμενα.Υπηρχαν και
"πιπερατα" σε πολλες περιοχες της
Ελλαδος, αλλα ηταν οι εξαιρεσεις.
Σημερα το χυδαιο εχει γινει καθεστως και νομιζουν οτι ετσι
γινεται διασκεδαση.
Αλλες εποχες,αλλα ηθη !!

Angelis said...

ανώνυμε σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.

δεν είχα καμία πρόθεση να θίξω κανέναν με το "τραγόπαπας". Αλλά ο συγκεκριμένος ρασοφόρος ήταν όντως στριφνός & ξινός.

χωρίς να θέλω να σε προβοκάρω σου αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι για να ανοίξουμε και επισήμως την περίοδο της Αποκριάς.
no offense:)

http://www.youtube.com/watch?v=y70-xgqw1b4

Related Posts with Thumbnails