χίλιες και μία σίλε (ξανά μανά)


Στους πιο μελετηρούς από εσάς, το λεοπαρδαλέ μπικίνι που ακολουθεί, θα θυμίσει τις δροσιστικές βουτιές της Σταυριανής στο Σίλε, πέρσι τέτοιον καιρό (πρώτη δημοσίευση ανάρτησης - 28 Ιουλίου 2010). Για μένα τον καψερό, θα είναι το ανάγνωσμα του Σαββατοκύριακου, αφού η ζηλιάρα Πόλη δε μ' αφήνει να ακολουθήσω την μποέμ συγκάτοικο. Πείσμωσε και θέλει να με κρατήσει στην καυτή αγκαλιά Της! Καλοσύνη βέβαια της Σταυριανής, να μου αφιερώσει φεύγοντας, την της (αδερφικής της) αγάπης διαπίστευση μέσω των Cure - The Lovesong. Φυσικά,  με την αντίστοιχη αφιέρωση: However far away (Sile), I will always love you! Αν μη τι άλλο, ας της ευχηθούμε καλό ξεροψήσιμο!

 

Ξέρω για σας, ότι δηλαδή έχετε όλοι απωθημένα, και ότι για μερικά ντρέπεστε (αν όχι για τα περισσότερα). Και παρόλο που είμαι 1 τέλειος άνθρωπος, έχω και εγώ. Κι αυτό που μ’έτρωγε καιρό τώρα, ήταν μεταξύ άλλων, να φορέσω 1 μαγιό τύπου «Μολδαβή μετανάστρια», που θα φέρει άνιμαλ πριντ, κατά προτίμηση τιγρέ. Τελικά βρήκα κάτι καλύτερο, απ’αυτό που είχα φανταστεί, λεοπάρ: Υπερβάλλοντας ζήλος στην απομίμηση δέρματος και χρώματος του εξωτικού ζώου, και μόλις 25 λίρες. Το μόνο που έλειπε, ήταν το κατάλληλο περιβάλλον, που θα αγκάλιαζε το ιδιότροπο αυτό μαγιό με αγάπη, αλλά κυρίως με σεβασμό. 

 

Σε μια από τις πλαζ του Σίλε με ελεύθερη είσοδο, την Aqua Beach, ή Uzun Kum, όπως αποκαλείται απ’τους ντόπιους, βρήκα το καταφύγιο που θα στέγαζε το τρελιάρικο μαγιό. Θυμόμουν με νοσταλγία από το περσινό καλοκαίρι τον τύπο δίπλα μου, που έπεφτε χαρούμενος με τις κάλτσες για μακροβούτια, συμπαρασύροντας στην έκσταση της ανεμελιάς τον κολλητό του, ο οποίος εντυπωσίασε με το μαγιό του προπάππου του, που είχε στερεώσει στη μέση του πρόχειρα με ένα σπάγγο, τύπου καλούμπα. Λίγα μέτρα πιο κάτω, μια κυρία με φυστικί συνολάκι, πουκάμισο-παντελόνι, πιθανή στολή ανθρακωρύχου, αναδυόταν απ’τους αφρούς σαν την Αφροδίτη του Αφγανιστάν, ενώ ο άντρακλας σύζυγος με προχωρημένη γυναικομαστία, μπούκωνε το στόμα του με ζουμερό πεπόνι. Το μαγιό με την λεοπάρ προσωπικότητα, δεν θα μπορούσε παρά να ξετρελαθεί με τη σουρεάλ παραλία.


Μία ώρα δρόμος από την Πόλη το Σίλε, συγκεκριμένα από το Ουσκιουντάρ, απ’όπου και θα ξεκινήσετε για μία από τις πιο δημοφιλείς αποδράσεις, για όσους θέλουν σώνει και καλά να γίνουν ένα με τη θάλασσα. Οι παραλίες εντυπωσιακά καθαρές, ζήτημα είναι αν θα μετρήσετε πάνω από 2-3 τσιγαρόγοπες, το κύμα μπόλικο (αυτό μπορεί να σας τη σπάσει αν είστε υποχόνδριοι), και η άμμος ψιλή και καυτή. Η φύση δε, που περιβάλλει την υγρή παρουσία, πυκνή και καταπράσινη.

 

Όχι μην φοβάστε, αχ κοίτα τους που φοβούνται, δεν έπιασε φωτιά καλέ, μαγκάλι κάνουν εκεί πάνω. Στρώστε πάλι τις πετσέτες, και απολαύστε μαζί με τη μονίμως φουρτουνιασμένη θάλασσα την τσίκνα που φτάνει στους θεούς της Πόλης. Το Σίλε δεν είναι παράδεισος για τα παιδιά του κέντρου, γι’αυτό τα σικ μπανιερικά δεν έχουν πέραση εκεί. Πάρτε λοιπόν τα μικροαστικά σας απωθημένα, όσοι έχετε, και βγάλτε άφοβα τα τάπερ με τους κεφτέδες απ’την τσάντα θαλάσσης. Όσοι πάλι θέλετε να το ζήσετε στ’άκρα, νοικιάστε και δυο παιδάκια απ’το μαχαλά σας, και βιώστε μια πρωτόγνωρη θαλασσινή εμπειρία αλα τούρκα.


Καλό σας καλοκαίρι!

11 comments:

ΠανΚαπ said...

Μια και πήγες ανατολικά, με τόσο καλό κόσμο δίπλα σου, περίμενα να μας δείξεις και κανένα μπουργκίνι.

Καλές Βουτιές

Υ.Γ. Αν δεν ξέρετε τι είναι το Burgini, το ψαχτήρι σας θα σας πει ότι είναι μαγιό για συντηρητικές μουσουλμάνες που συνδυάζει τα καλά της μπούργκας και του μπικίνι. Δεν γνωρίζω αν κυκλοφορεί σε τιγρέ ή κάτι παρεμφερές. Ψάξτε μόνοι σας.

ΓΙΩΡΓΟΣ {αθήνα} said...

Φίλε ΠανΚαπ διάβαζες τη σκέψη μου...Μπα το τιγρέ μπουρκίνι είναι σχετικά προχώ...θα αργήσει να κυκλοφορήσει! Και φαντάσου τώρα στη Χιλή του Εύξεινου Πόντου τι πρόκληση θα ήταν η λεοπάρ Σταυριανή με το δυτικό συνολάκι της. Πραγματικά βρέθηκε στο "κατάλληλο περιβάλλον, που θα αγκάλιαζε το ιδιότροπο αυτό μαγιό με αγάπη, αλλά κυρίως με σεβασμό."
Σταυριανή, εσείς πικνίκ ταπερ-ίσιο κάνατε για μαγκάλι;
Πάντως θαλασσινό αέρα μάς έστειλες...και ας έχει πάντα εκεί κύματα!
Άψογα!!!

ΥΓ: Άκου "νοικιάστε" 2 παιδάκια από τον μαχαλά για την αλά τούρκα εμπειρία...προχώ λεοπάρ μπανιερό, προχώ εμπειρίες με "ενοικιαζόμενα"...άντε να δω και την πιο προχώ γραφή σου, μετά από κάτι τέτοιο! Πώς το έλεγε κάποτε; Πρώτα το ζούμε και μετά συγγράφουμε; Έτσι έτσι!

japetus said...

ΠανΚαπ, απρόσεκτο σε βρίσκω...
Στη φωτο με το αντίσκηνο, τί φοράνε οι δυο κυρίες με το μαύρο και το μπλέ;
Το όνομα του ολόσωμου μαγιώ στην τουρκία είναι χασεμά, όχι το σαχλό μπουργκίνι που επινόησαν οι τηλεπα(πα)ρουσιαστές...
Μια φορα ειχα πετυχει σε ενα πολυκαταστημα στον Αγ.Στέφανο (Yeşilköy) μια πολύ μεγάλη ποικιλία, για όλα τα γούστα και όλα μέσα στη μόδα..
Πάρε μερικες ιδέες εδω
http://www.hasema.com/
:)

ΠανΚαπ said...

Ιαπετέ
Τις κυρίες και τις πρόσεξα και τις μελέτησα. Αλλά μάλλον υποβόσκει μέσα μου μουσουλμανικό σαχλό life style.
Αγνοούσα το χασεμά.
«Έγραψες» με τη διεύθυνση www.hasema.com που μου έδωσες. Σε ευχαριστώ. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα και στους υπόλοιπους αναγνώστες.

ΠανΚαπ said...

Σταυριανή
Τι μου θύμισες με το «νοικιάστε και δυο παιδάκια».
Ξέρεις, εγώ δεν χρειάζεται να βγάλω αλα τούρκα μικροαστικά απωθημένα σε κάποια πλαζ, διότι στα νιάτα μου τα έζησα σε real life, όχι απλώς στα άκρα αλλά σε πολύ extreme μορφή.
Ήταν το καλοκαίρι του 97 στην Πάρο, όταν περιπλανώμενος μετά συζύγου και κουστωδίας πέντε (5) τέκνων ηλικίας από ενός μέχρι και δέκα ετών, με πλησιάζει σοβαρός μεσήλικας (+ΦΠΑ) και με πραγματική απορία με ρωτάει. «Δικά σας είναι όλα τα παιδιά κύριε». Εγώ αντί να δώσω μια από τις συνηθισμένες απαντήσεις μου «ελπίζω» ή «έτσι υποστηρίζει η γυναίκα μου», τον κοιτάζω σοβαρά και επιστρατεύοντας όλο μου το κύρος, του απαντώ: «μόνο τα δύο, τα άλλα τρία τα νοικιάσαμε για να κάνουμε διακοπές αλα τούρκα». Έμεινε άφωνος και μείς συνεχίσαμε τον περίπατο.

ΓΙΩΡΓΟΣ {αθήνα} said...

Τώρα να θυμηθώ κι εγώ πέρυσι στο παραθαλάσσιο Τσεβλίκ του Χατάι (γνωστή και ως Σελεύκεια της Πιερίας, κατά Αντιόχεια μεριά)οικογένεια με κοριτσόπουλα όλων των ηλικιών, μεγεθών και χρωμάτων σε χασεμάδες...από εκεί έπαθα το δικό μου "μπαν-ιερό" σοκ...οι φωτος της Σταυριανής είναι απλώς αθώου περιεχομένου!
Καλές δροσιές σε όλους.

ΥΓ/ Απορία προς όσους γνωρίζουν: Ποια η σωστή γραφή "Χηλή" ή "Χιλή" του Πόντου...εικάζω το 1ο ως ορθότερο. Αλλά ότι στα τουρκικά το "σσσίλε" = ματζουράνα, δεν το γνώριζα.

ΠανΚαπ said...

Γιώργο
Χωρίς να είμαι ειδικός, όπου το είδα γραμμένο το είδα "Χηλή". Επιπλέον κολλητά με την Αλεξανδρούπολη βρίσκεται ο οικισμός Νέα Χηλή που φιλοξένει πρόσφυγες Πόντιους από την ευξεινοποντιακή Χηλή.

Ιαπετέ
Όσο χαζολογώ στο ιντερνέτ, επηρεασμένος από το avatar σου, ακούω MERCAN DEDE.
Πες μου έχεις κάποια ιδιαίτερη σχέση με την μουσική ή τον συγκεκριμένο μουσικό;

Angelis said...

Η Πανδώρα, φίλη του μπλογκ στο facebook, έδωσε τις παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το όνομα "Χηλή":

"Χηλή" από την οπλή του αλόγου.
Όταν ήρθανε από την Χηλή-Şıle της Τουρκίας και περιπλανηθήκανε πολλές μέρες ίσως και μηνες με καράβια από Κωνσταντινούπολη, Λήμνο,Πειραιά,Καλαμαριά Θεσσαλονίκης ήρθανε στην Αλεξανδρούπολη πολλοί ως ...επί το πλίστον ψαράδες και κανανε το νέο την ΝΕΑ ΧΗΛΗ και αν κανενας πάει στην Νέα Χηλή η τοποθεσία μοιάζει πολύ με την Χηλή της Τουρκίας,αλλά επειδή υπήρχαν πολλά ελη στην περιοχή κατεβήκανε στην Αλεξανδρούπολη που είνα 3χιλ. από εκεί και ασχοληθήκανε με την θάλασσα και τα καικια και πάλυ γιατι ως επί τοπλίστον ήταν ψαράδες και έβγαζαν τότε πολλές παλαμίδες.
Οι γονείς της μητέρας μου ήταν από εκει ο παππούς μου ήταν ψαράς
και ειχε και καίκια που έκαμνε μεταφορές εμπορευμάτων απο΄την Κωνσταντινούπολη.

Ευχαριστούμε πολύ Πανδώρα!!

Angelis said...

Επίσης ήθελα να αφήσω κι ένα δικό μου σχόλιο για τις ενδυματολογικές/κοινωνιολογικές/γεωγραφικές κτλ κουβέντες που πυροδότησε το λεοπαρδαλέ κείμενο της Σταυριανής:)

Πόσο ωραίο είναι άλλωστε όταν το ταπεραμέντο ενός αιλουροειδούς κοριτσιού εκφράζεται με τόσο λυρισμό. Μπράβο βρε Σταυριανή!

stavriani said...

@ πολύ αγαπητέ ΠανΚαπ,

πολύ εμπνευσμένος ο όρος μπουργκίνι, ομολογώ πως δεν τον είχα ξανακούσει.
Και πόσο χαίρομαι που σας πήγα στην Πάρο του 97,και σας θύμησα τα ατίθασα νιάτα σας!Η Γεωργία ήταν ένα από τα ενοικιαζόμενα παιδάκια? Τα φιλια μου.

@ αγαπητέ Τζορτζ,

είμαι γεμάτη περιέργεια γι'αυτές τις φότο με το όχι και τόσο αθώο περιεχόμενο. Θα μπορούσαμε άραγε να τις χαρούμε κι οι υπόλοιποι?

μανγκάλι πάλι δεν κάναμε, ούτε και τάπερ είχαμε μαζί μας. Να'ναι καλα οι γιαγιάδες και όλα τα είδη των θειάδων που μας χάρισαν παρόμοιες εμπειρίες, πριν αλλάξει η μόδα στην Ελλάδα.

@ πανδώρα,

απλά θα επαναλάβω την άποψη του Αγγελή,ότι οι πληροφορίες που μας δώσατε, ήταν πολύ, μα παρά πολύ ενδιαφέρουσες.

@ Αγγελή,

σ'ευχαριστώ!

XρiStος said...

Kai mi xeirotera!

Related Posts with Thumbnails