Η επίθεση της Ninja

Κάθε φορά που πετυχαίνω γυναίκες καλυμμένες πατόκορφα - πέρα από τα μάτια - με μαύρη μπούργκα, μου έρχονται στο μυαλό οι ninja που θαύμαζα στις βιντεοταινίες των 80's.



Σήμερα πέτυχα μια μαυροφορεμένη κυρία στη βόλτα μου στα Θεοδοσιανά Τείχη και σαν να μου φάνηκε να γυαλίζει κάτι στη χούφτα της, λέτε να ήταν σούρικεν (αστεράκι);


Να κάνουμε πους απς

Δεν υπάρχουν πολλά πάρκα στην Πόλη, ιδιαίτερα τα παραλιακά, που να μην έχουν όργανα γυμναστικής.




Οι μυϊκές διατάσεις, τα ανοίγματα, τα τραβήγματα, το ποδήλατο, τα βάρη κι άλλες fitness ταρζανιές, κάνουν καθημερινά νέους, γέρους και παιδιά, θείες με μαντίλες και θείους με μουστάκια να ιδροκοπούν (τα μοντέλα της ανάρτησης Ελένη & Γιάννης βέβαια, δεν ανήκουν σε καμιά από τις παραπάνω κατηγορίες).




Ειδικά τα πρωινά, εργαζόμενοι πριν καθίσουν μπρος στον υπολογιστή τους, νοικοκυρές πριν μαγειρέψουν τα πιλάφια τους και όλοι οι cool συνταξιούχοι, ανταλλάσσουν καλημέρες και συμβουλές για δυνατούς τρικέφαλους.

<span class=

Όσο λαϊκίστικο και χωρίς πρακτική ουσία (μπορεί και επικίνδυνο) κι αν το θεωρούν κάποιοι φίλοι, εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό, μόνο και μόνο που δίνει το ερέθισμα σε ανθρώπους που δεν θα ασχολούνταν διαφορετικά καθόλου με τη γυμναστική, πιθανότατα γιατί δεν έχουν τα χρήματα να γραφτούν σε ένα γυμναστήριο, να εντάξουν την φυσική άσκηση στην καθημερινότητά τους.

<span class=

Έλληνες φίλοι μου έχουν πει και το κορυφαίο ότι την επόμενη ημέρα που θα δημιουργούνταν τέτοια πάρκα στην Ελλάδα, θα τα βρίσκαμε σπασμένα από τους ιδιοκτήτες γυμναστηρίων. Χαχαχα! Και μιας και το θυμήθηκα:



π.Τ. ή προ Τανζιμάτ

Ως κλασσικός Έλληνας τα αφήνω όλα για την τελευταία στιγμή. Μάλλον κι εσείς το ίδιο κάνετε, έτσι δεν είναι; Όλο έλεγα λοιπόν, να επισκεφτώ την έκθεση "Οι Ελληνορθόδοξες Εκκλησιές στην Κωνσταντινούπολη πριν από την περίοδο του Τανζιμάτ" (ακούγεται λίγο βαρύς ο τίτλος/σιδηρόδρομος) που φιλοξενείται στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Ελληνικού Προξενείου της Πόλης, αλλά το άφηνα συνεχώς "για αύριο", μέχρι που διάβασα στο Εις την Πόλιν ότι το αύριο έφτασε!


Βαριόμουν - ξεβαριόμουν ξεκίνησα να πάω, γιατί πραγματικά ήθελα να δω την ενδιαφέρουσα, κατά γενική ομολογία, με τη μεγάλη προσέλευση επισκεπτών, Ελλήνων, Τούρκων και λοιπών, έκθεση. Στο δρόμο συνάντησα τον φίλο Αντωνάκη, που με καθησύχασε ενημερώνοντάς με ότι δόθηκε παράταση έως τις 10 Μαρτίου. Ήδη όμως είχα ξεσηκωθεί.


Η έκθεση όντως είναι πολύ ενδιαφέρουσα, άντλησα πολλές πληροφορίες για εκκλησίες και αγιάσματα, που είτε γνώριζα, είτε (ακόμα καλύτερα) αγνοούσα. Στην ανάρτησή του ο Ταξιδιώτης δίνει στοιχεία για τις μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ, ας μην επεκταθώ. Ορίστε κάποιες φωτογραφίες της έκθεσης:


και του εσωτερικού του Σισμανογλείου:


Το κλου πάντως, ειδικά για μένα που τα κάνω όλα σαπουνόπερα και λίγο ριάλιτι, ήταν η γνωριμία μου με τον άνθρωπο που την έστησε, τον Ζαφέρ Καρατζά. Δεν τον γνώριζα από πριν φυσιογνωμικά και φανταζόμουν έναν γέρο, με άρωμα λιβανιού και ναφθαλίνης. Αντίθετα, ο κύριος Καρατζά, που τυχαία αρχίσαμε να μιλάμε, είναι ένας συμπαθέστατος ενδιαφέρων τύπος με χιούμορ και έξυπνο βλέμμα.


Μιλήσαμε για εκκλησίες, για τις σχέσεις των 2 λαών, αλλά και για άλλα πιο "ελαφριά" θέματα, όπως για το πού εσύ ξεκινάς και πού η ζωή σε βγάζει κτλ. Η δουλειά που έχει κάνει και αποτυπώνεται σ' έναν χορταστικό τόμο με φωτογραφίες και πληροφορίες (στα Τουρκικά), αξίζει πραγματικά συγχαρητήρια.


Επίσης συγχαρητήρια αξίζει η διάθεση του να μοιράζεται με τους "ερασιτέχνες" τις ομορφιές της Πόλης, με αυτήν την αφοπλιστική απλότητα που τον διακρίνει.

στην Αιγυπτιακή Αγορά

Το video στάλθηκε από την Αλεξάνδρα Σ. και τον Αχιλλέα Μ.

Πόλεμος γίνεται κυρία μου;


Ανάβαση στην..Αγία Σοφία

Το video στάλθηκε από την Αλεξάνδρα Σ. και τον Αχιλλέα Μ.

Πολύ κούραση βρε παιδί μου για ν' ανέβεις στο γυναικωνίτη..


Νέα Κατηγορία Αναρτήσεων: Cinema..η Πόλη

Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας post στο Angelis and the Istanbul, αυτής με βίντεο γυρισμένα στην Πόλη. Πολλές φορές οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποτυπώσουν τις σκηνές που διαδραματίζονται στους δρόμους, στα παζάρια, στα εστιατόρια, στα βαποράκια, στις πλατείες..γενικώς εκεί έξω. Η τρεχούμενη εικόνα έχει άλλη γοητεία, ακόμα κι ένα "ερασιτεχνικό" βίντεο μεταφέρει πιο άμεσα αυτό που προσπαθείς να πεις με κατεβατά κειμένων και εικόνων.



Είστε φυσικά ευπρόσδεκτοι να στείλετε το βίντεο που τραβήξατε από την εκδρομή σας στα Πριγκιποννήσια, τα σκληρά σας παζαρέματα στο Καπαλί Τσαρσί, τα ρούφα-τράβα-τόνε σας στα ναργιλετζίδικα, τη λαιμαργία σας για το τελευταίο κιουνεφέ πριν φύγετε, το δέος που αισθανθήκατε μέσα στις Βυζαντινές εκκλησίες και τα Ισλαμικά τζαμιά και τα λικνίσματά σας στα δευτεροκλασάτα μπουζουξίδικα που σας κουβάλησαν.

Ετοιμάστε τα ποπ κορν - 3, 2, 1 και ξεκινάμε!


Ένα καλοκαίρι στο νησί

Το post και οι φωτογραφίες στάλθηκαν από τη Μαρία Χ.

Στις 16 Φεβρουαρίου ήμουν στην ευχάριστη θέση να επισκεφθώ την έκθεση που θα πρωταγωνιστούσε ο φίλος Hasan Zeybek. H έκθεση ήταν μια προσπάθεια Κυπρίων καλλιτεχνών να ενώσουν το ταλέντο τους και να παρουσιάσουν μια έκθεση αφιερωμένη στο αγαπημένο μας νησί, την Κύπρο.



Το θέμα της έκθεσης ήταν « Ένα καλοκαίρι στο νησί» και φιλοξενείτο στην γκαλερί της Siemens στο Fındıklı (απέναντι απ’ το πανεπιστήμιο του Mimar Sinan). Το θέμα ήταν εμπνευσμένο κυρίως απ’ την καταγωγή των καλλιτεχνών παρά απ’ το θέμα των εκθεμάτων (συμμετοχή δυο Τουρκοκυπρίων, μιας Ελληνοκυπρίας και μιας Αρμένισσας).



Και οι τέσσερις ήταν υπέροχοι αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ο φίλος μου Χασαν έκλεψε την παράσταση.




Το σποτ της βραδιάς ήταν όταν τόλμησα να ρωτήσω τη μαμά του Χασάν πως της φάνηκαν τα έργα του γιού της. Η απάντηση όμως ήταν αναμενόμενη : όπως κάθε Κύπρια μάνα, άρχισε να κάνει κριτική για το τί δεν της άρεσε κτλ κτλ (καθώς και η ίδια η μαμά είναι καθηγήτρια Τέχνης σε σχολείο στην Κύπρο). Ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πόσο μοιάζουμε σε νοοτροπία αν και τόσα χρόνια ζούμε χωριστά.



Η βραδιά συνεχίστηκε στο ξενοδοχείο «the Sofa» στο Nişantaşı, στο οποίο υπήρχε ένα πάρτι σε συνδυασμό με την παρουσίαση των ζωγραφιών ενός άλλου καλλιτέχνη.




Αλλά μετά από τόσες ώρες ήμασταν όλοι κομμάτια οπότε το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν να πάμε κάπου όλοι μαζί να φάμε και μετά σιγά σιγά για ύπνο. Καταλήξαμε σ’ ένα απ’ τα πολλά εστιατόρια του Cihangir, φάγαμε, γελάσαμε, διασκεδάσαμε και ούτε μια στιγμή αισθανθήκαμε περίεργα. Λες και γνωριζόμασταν χρόνια...



Αυτό που θα κρατήσω απ’ αυτή τη βραδιά είναι 7 Κύπριοι στο ίδιο τραπέζι, που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν εκτός απ’ τις ωραίες στιγμές που έζησαν εκείνο το βράδυ της 16ης Φεβρουαρίου.


Η Μαρία βγήκε στην UEFA

Το post και οι φωτογραφίες στάλθηκαν από τη Μαρία Χ.

Γνωστή ποδοσφαιρόφιλος (αν και κοπέλα) δεν θα παρέλειπα βεβαίως βεβαίως να επισκεφθώ την έκθεση προς τιμή της UEFA.



Η εκθεσιακός χώρος βρίσκεται στο Taksim Cymhuriyet Sanat Galerisi (στο Τάκσιμ δηλαδή) και θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι τις 30 Απριλίου 2010. Τιμή εισιτηρίου είναι στις 2,50 τουρκικές λίρες, μηδενός εξαιρουμένου (προσπάθησα να πλασάρω το φοιτητικό πάσο μου αλλά όπως καταλαβαίνετε ανεπιτυχώς).




Η έκθεση αν και μικρή, χωρίς πολλά πολλά αλλά όλα προσεγμένα σου κάνει ένα ταξίδι στην Ιστορία της UEFA καθώς και τη συμμετοχή των τουρκικών ομάδων σ’ αυτή.




Αρκετά εντυπωσιακός ήταν ο «χάρτης» που έφτιαξαν με τις 32 ομάδες που κατάφεραν να προκριθούν για το Champions League 2009-2010. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν παράλειψαν να βάλουν ακόμη και την Κυπριακή ομάδα Αποέλ.




Στο περί Τουρκικού ποδοσφαίρου videoclip ο Καραγκιόζης παίζει μπάλα με τον Χατζηαβάτη και πασάρει στον Μ. Κωνσταντίνο. Πάλι καλά που δεν έβαλαν την Παναγία να κάνει κεφαλιά:))





Καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες λοιπόν, κι ο καλύτερος ας κερδίσει!!!


Τσαφ Τσουφ και φτάσαμε

Μετά από τις βόλτες στα Ψωμαθειά και την ψαρο-ρακο-κατάσταση, καιρός να φεύγουμε. Ο πιο εύκολος τρόπος για επιστροφή μέχρι το σταθμό Σίρκετζι είναι το τρένο από το σταθμό του Κοτζαμουσταφαπασά.





Είναι ο αντίστοιχος προαστιακός της Αθήνας σαν να λέμε, με συρμούς ίδιους με τα κανονικά τρένα, με συχνά δρομολόγια από το Σίρκετζι για όλες τις παραλιακές γειτονιές της Θάλασσας του Μαρμαρά.




Τα τρένα που φτάνουν από την Ελλάδα, περνούν από την ίδια γραμμή και κάποιες φορές συναντώνται με τον προαστιακό, με αποτέλεσμα την αναμονή της μιας ή της άλλης αμαξοστοιχίας.


Related Posts with Thumbnails