Ξύπνημα με νταούλια

Κατά τη διάρκεια του Ραμαζάν ως γνωστόν, οι νηστεύοντες μπορούν να φάνε μέχρι και την ανατολή του ηλίου. Επειδή ίσως το ξυπνητήρι δεν είναι αρκετό να σε σηκώσει στα μαύρα αξημέρωτα, αυτήν τη δουλειά εκτελούν οι Νταβουλτζήδες του Ραμαζάν. Αυτό το ιδιότυπο "επάγγελμα" σαφώς και έχει τις ρίζες του σ' εκείνες τις εποχές, που το ξυπνητήρι αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο των σουλτάνων. Παρακάτω, βλέπουμε πόσο εξελίχθηκε η εικόνα των πρώτων νταβουλτζήδων, για να φτάσουμε στο σήμερα και τους σύγχρονους συναδέλφούς τους.






Γύρω στα 30-45 λεπτά πριν την έναρξη της ημερήσιας νηστείας, περιδιαβαίνουν σε κάθε γειτονιά, χτυπώντας με μανία το νταβούλι, κάποιες φορές μόνοι τους και κάποιες φορές με τη συνοδεία ενός βαρύτονου συναδέλφου, που με τη στεντόρεια φωνή του ψέλνει αμανέδες.



Το βίντεο το τράβηξα χτες βράδυ, από το παράθυρο του σπιτιού μου. Θέλω να σημειώσω ότι, η σκηνή που θα δείτε, δεν εξελίσσεται σε κάποιο μακρινό προάστιο της Πόλης, αλλά 100 μέτρα από την πλατεία Ταξίμ, αλλά εύκολα σε μεταφέρει στο χρόνο και στο χώρο.


Τράφικ πριν το Ιφτάρ

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι κίνηση έχουν οι δρόμοι της Πόλης, κατά το μήνα του Ραμαζάν, μία ώρα τουλάχιστον πριν τη δύση του ηλίου, άρα και του πρώτου γεύματος. Μια φορά που λέτε, μας είχαν καλέσει οι γονείς του κουμπάρου μου του Τζεμ, στο σπίτι τους για το Ιφτάρ.



Μην υπολογίζοντας όμως την κίνηση που θα συναντούσαμε, καθυστερήσαμε περίπου ένα μισάωρο. Όταν φτάσαμε, είχαν ήδη φάει! Η σκέψη που έκανα εκείνη τη στιγμή, δε σας κρύβω, ήταν: "Ωραία φιλοξενία! Σε καλούν για φαγητό και επειδή αργείς λιγάκι, τρώνε μόνοι τους! Τι αγένεια!". Ωστόσο, πολύ γρήγορα ήρθα στα λογικά μου! Το Ιφτάρ, δεν πρόκειται για ένα απλό γεύμα/κοινωνική εκδήλωση. Είναι κατά κύριο λόγο, η επαναφόρτιση του στερημένου οργανισμού κάποιου που νηστεύει, με τα απαραίτητα εφόδια. Αν σε καλέσουν λοιπόν σε Ιφτάρ, ΟΦΕΙΛΕΙΣ, αν μη τι άλλο, να φτάσεις εγκαίρως! Εσύ είσαι ο ΑΓΡΟΙΚΟΣ, αν ως χορτάτος που είσαι, αδιαφορείς για τον άλλο που πεινάει.

Βέβαια, η Coca Cola (αχ, την άτιμη!) έχει να προτείνει κάτι πιο ευφάνταστο, Ιφτάρ στο μποτιλιάρισμα(!):


Βρήκαν ευκαιρία..

Σιγά μην έχαναν!

Ο λόγος για τους διαφημιστές, των οποίων η αγωνία έγκειται στη διατήρηση των πωλήσεων και των κερδών των εταιριών υψηλά, ακόμα και κατά την περίοδο του Ραμαζάν, όπου ο καταναλωτισμός μετριάζεται (ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε). Στις ιδιαίτερα έξυπνες ρεκλάμες τους προβάλλουν σημαντικές αξίες όπως η εγκράτεια, η αλληλεγγύη, η δεμένη οικογένεια ή η φιλία, ώστε να μας χτυπήσουν στο φιλότιμο, να μας θυμίσουν τα παιδικά μας χρόνια, με σκοπό να μας προσελκύσουν στο εκάστοτε προϊόν.

Σ' αυτό το διαφημιστικό σποτ για παράδειγμα, ο συμπαθής νέος με το "σπινθηροβόλο" βλέμμα περιμένει καρτερικά τη δύση του ηλίου, ώστε να απολαύσει το λαχταριστό μπουτάκι:



Το παρακάτω βίντεο μάλλον προορίζεται για μουσουλμάνους της Ασίας (μήπως Μαλαισία;) Κοιτάξτε, πόσο υπερήφανος αισθάνεται ο πατέρας, του οποίου ο γιος "επιλέγει αυτοβούλως" να κρατήσει τη νηστεία του Ραμαζάν για πρώτη φορά, και με ποιον τρόπο τον ανταμείβει (έλεος!):



Αυτή είναι η αγαπημένη μου διαφήμιση. Ο μικρούλης Ραμαζάν, επιφορτίστηκε με ένα σημαντικό καθήκον. Θα το φέρει εις πέρας;
(πρόσθεσα υπότιτλους για να σας βάλω στο κλίμα):

Πρωινό για σκαφάτους

Ωραίος o τίτλος; Τραβηχτικός, ε;


Δυστυχώς, αν εξαιρέσεις το ωραίο σκηνικό μπροστά στη μαρίνα, το πρωινό που κάναμε (στην τουρκική γλώσσα λές: κάνω πρωινό, όχι τρώω πρωινό), δεν θα το θυμάμαι την επόμενη εβδομάδα και πολύ λέω. Καταρχάς, για να σας βάλω στο κλίμα:


μετά από τον πατσά του Σαββατόβραδου (βλ. προηγούμενη ανάρτηση), το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε με τον Έμρα, όταν ξυπνήσαμε μεσημέρι πια Κυριακής, ήταν το πρωινό. Μιας και το σπίτι του βρίσκεται στο Μποστάντζι της Ασιατικής πλευράς, ο Έμρα πρότεινε να πάμε στη μαρίνα της περιοχής Φενέρ Μπαχτσέ.


Φτάνοντας στη μαρίνα, συναντάς πολλά καφέ-εστιατόρια, άλλα απλά (τα λες και πρόχειρα) και άλλα καλοβαλμένα με ωραία διακόσμηση και ωραία θέα, προς τα πολυκάταρτα σκάφη. Θέλεις η πείνα, θέλεις η χθεσινοβραδυνή μοχιτοποσία, καθήσαμε σε ένα κατάστημα της πρώτης κατηγορίας:(


Δεν μακρυγορώ. Παραγγείλαμε ένα πιάτο πρωινού με (μπαγιάτικο) τυράκι, (κομμένα από ώρες) σαλατικά και άκουσον άκουσον: μέλι και μαρμελάδες σε πλαστικό κουτάκι!! Το ξέρω ότι ως Έλληνες, είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους "χλιδές", αλλά στην Πόλη, αυτό είναι απαράδεκτο!


Μιας και το επίπεδο θα έπεφτε ούτως ή άλλως κάτω από τη βάση ,χωρίς να ντραπώ ζήτησα και ένα μπέργκερ (συμπαθητική απομίμηση big mac). Ο Έμρα πάλι, κινήθηκε πιο συμβατικά, επιλέγοντας μια ομελέτα.


Τα πράγματα διόρθωσαν λιγάκι με το επιδόρπιο: ναργιλέ με καπνό βύσσινο. Αυτό μάλιστα!


Να σας πω κάτι; Αν και δεν ευχαριστήθηκα το (πολύ σημαντικό για μένα) Κυριακάτικο πρωινό, η ώρα που πέρασα με τον αγαπητό φίλο, μιλώντας για δουλειές, πολιτική, ερωτικά, το Ραμαζάν, κουτσομπολεύοντας τους άλλους κολλητούς, όσο και η βόλτα στη μαρίνα, με κάνει και λέω: Χελαλ ολσούν! Χαλάλι του!

Ισκεμπέ το ξημέρωμα

Ισκεμπέ είναι αυτό που λέμε εμείς: Πατσάς από κοιλιά, ψιλό- ή xοντροκομμένη, όπως αγαπά ο καθένας. Να με συγχωρείτε, αλλά δεν είναι και η πιο αγαπημένη μου νοστιμιά. Αφήστε που το ποτίζουν και μ' αυτό το αναθεματισμένο το σκορδόξυδο!



Όσο πάντως ο Έμρα ρουφούσε σαν αγίασμα το ισκεμπέ τσορμπασί του, εγώ απόλαυσα ένα σουτλάτς φούρνου (ρυζόγαλο). Η κρούστα του ήταν τόσο ισορροπημένα πικρόγλυκή, γιαμμμ!


Το πρώτο Ιφτάρ

Φάνηκα τυχερός την πρώτη μέρα του Ραμαζανιού, καθώς η καλή μου φίλη Τούμπα, πρότεινε να πάρουμε μαζί to Ιφτάρ (το γεύμα με το οποίο σπάει η νηστεία).



Σε πολλά εστιατόρια, υπάρχει Ιφτάρ μενού (κάντε υπομονή και θα έχω αναλυτικό post), εμείς όμως κινήσαμε για τη γνωστή μας Hala, σ' ένα στενάκι της Ιστικλάλ. Φτάσαμε γύρω στις 19.30 και επειδή η περίοδος της νηστείας έληγε στις 20.04, είχαμε χρόνο να πούμε τα δικά μας και να μιλήσουμε με περαστικούς φίλους. Κάνοντας κι εγώ συμπαράσταση στην Τούμπα, ούτε καν άγγιξα τους χουρμάδες, που αποτελούν το πρώτο ορεκτικό του Ιφτάρ.



Η Τούμπα, περιβαλλοντολόγος μηχανικός με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, με εργασιακή και ακαδημαϊκή εμπειρία σε εταιρείες και πανεπιστήμια της Τουρκίας και του εξωτερικού, επιλέγει και συνεχίζει να κρατά τη νηστεία του Ραμαζανιού, την οποία άρχισε από τότε που μπήκε στην εφηβεία. Η πρώτη ημέρα της νηστείας την καταπόνησε κάπως και αισθάνθηκε μια αδυναμία, που της προκάλεσε έναν φοβερό πονοκέφαλο (ούτε η ασπιρίνη επιτρέπεται!!). Τη δυσκολία της προσπάθειας εντείνει η θερινή περίοδος του φετινού Ραμαζάν, με τις μεγάλες ημέρες (γύρω στις 15 ώρες πλήρους ασιτίας!). Παρ' όλ' αυτά, δεν έχασε στιγμή το χαμόγελό της, ιδιαίτερα όταν άρχισε να μου εξιστορεί πως γνώρισε τον αγαπημένο της και πόσο πολύ ταιριάζουν.



Τι φάγαμε; Ξεκινήσαμε με μια αχνιστή σουπίτσα Εζογκελίν, με κύρια συστατικά το πληγούρι και τις κόκκινες φακές (επίσης: ελαιόλαδο, βούτυρο, κρεμμύδι, σκόρδο, ντομάτα, πελτέ, πάπρικα, κόκκινο πιπέρι, ρύζι, μέντα, μαύρο πιπέρι & αλάτι, ουφφφφ φτάνει πια!). Για κυρίως, εγώ πήρα αχνιστό αρνίσιο καβουρμά με πιλάφι και η Τούμπα μια σπεσιαλιτέ του καταστήματος, με ψιλοκομμένο κοκκινιστό μοσχαρίσιο κρέας πάνω σε λεπτά κοντοκομμένα ζυμαρικά (τα λεγόμενα ερίστε).




Μετά το φαγητό συνεχίσαμε και στον απαραίτητο γλυκό επίλογο. Υπάρχουν κάποια γλυκά, τα οποία βρίσκεις μονάχα κατά την περίοδο του Ραμαζάν. Ένα από αυτά είναι και το Γκιουλάτς: διαδοχικά στρώματα από φύλλα ρυζιού, γεμισμένα με καρύδι, περιχυμένα με ένα μίγμα γάλακτος/ζάχαρης/βανίλιας. Διακοσμείται ανάλογα με την εποχή, με πράσινο φυστίκι, φρούτα γλασέ, ρόγες ροδιού κ.ά.. Πρώτη φορά το δοκίμαζα και μου άρεσε πολύ η γεύση του, παρόλο που μπορεί να ξενίσει κάποιον η κάπως περίεργη υφή, του μουλιασμένου, στο γαλατένιο σερμπέτι, φύλλου.


Η πρώτη απώλεια

Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα ανοίγοντας τα μάτια μου σήμερα, ήταν η παράξενη ησυχία που επικρατούσε κάτω από το σπίτι μου.......

Βγαίνοντας στο μπαλκόνι, η υποψία μου επαληθεύτηκε: Η αυτοσχέδια ψησταριά-καντίνα, το στέκι της γειτονιάς, ήταν αμπαρωμένη! Ακολουθεί βλέπετε το πρόγραμμα του Ραμαζανιού, ανοίγει μετά τη δύση του Ηλίου. Οι περισσότεροι θαμώνες άλλωστε, κρατούν ορούτς (νηστεία, αποχή από το φαγητό), οπότε αφενός είναι μάταιο να ανοίξει την "επιχείρηση" και αφετέρου λιγάκι προκλητικό..


Θα με ρωτήσετε αν αυτή είναι η γενική εικόνα, που συναντάς σε όλη την Πόλη. Η απάντηση είναι φυσικά και όχι. Είκοσι μέτρα πιο πάνω, επί της οδού Ταρλάμπασι, όλα τα φαγάδικα ήταν ανοιχτά. Ακόμα κι αν δεν έσφυζαν από πελάτες, τα κοτόπουλα στριφογύριζαν ως συνήθως, οι κατσαρόλες άφριζαν απειλητικά και το αϋράν έκανε τους γνωστούς στροβιλισμούς του, στα πλαστικά ντεπόζιτα/ενυδρεία.



Ελάτε εσείς και μη φοβάστε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα μείνετε νηστικοί!

Ήρθε και πάλι το..Ραμαζάνι!

Το Ραμαζάν είναι ο πιο σημαντικός μήνας του έτους για τους Μουσουλμάνους όλου του πλανήτη. Ως γνωστόν, κατά τη διάρκεια της ημέρας (ανατολή/δύση του ηλίου) οι πιστοί αποφεύγουν την κατανάλωση τροφής, ποτών, τσιγάρου κτλ. Πώς σας φαίνεται; Δύσκολο να το τηρήσει κανείς, δε συμφωνείτε; Ααα, ξέχασα να προσθέσω στην παραπάνω λίστα των απαγορευμένων και το...αθώο νεράκι! Αυτό κι αν είναι δύσκολο, ε! Φέτος, καθότι κινητή εορτή, το Ραμαζάνι αρχίζει στις 21 Αυγούστου και διαρκεί έως τις 20 Σεπτεμβρίου.


Η περίοδος του Ραμαζανιού είναι πολύ γόνιμη, στην περίπτωση που κάποιος θέλει να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες του Ισλάμ και τις βασικές αρχές του. Αυτές τις αρχές, τις οποίες οφείλει να ακολουθεί ένας ¨καλός" μουσουλμάνος. Στο Ραμαζάνι, η ζωή στην Πόλη όντως αλλάζει (όχι βέβαια όσο σε μια αραβική μουσουλμανική χώρα). Γι' αυτόν το λόγο θεωρώ απαραίτητη τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας θεμάτων, με το όνομα "Ραμαζάνι στην Πόλη".

Μείνετε συντονισμένοι!

Έφυγες νωρίς..

Σταυριανή Ζ.
Σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων/Ξεναγός/Συλλέκτρια Vintage Αριστουργημάτων



Εντάξει, δεν πέθανε κιόλας η κοπέλα.
Απλώς έφυγε από την Πόλη.
Όλοι ξέρουμε ότι η Πόλη συνήθως σε εκτινάσσει στα ουράνια,
αλλά μπορεί κάποια μέρα να σε καταπιεί.
Η Σταυριανή πάντως, δεν παραδόθηκε αμαχητί.
Θα μου λείψεις φιλενάδα, αλλά χαλάλι σου.
Έτσι έπρεπε να γίνει.
Καλή αρχή στην Αθήνα.

Πρωινό στο χάνι του..Τσιχάνγκιρ

Και η λίστα των πρωινάδικων συνεχίζεται!



Η Κυριακή, όπως ξαναέγραψα, είναι η κατεξοχήν ημέρα, όπου οι φίλοι συναντιούνται γύρω από τραπέζια γεμάτα με παχύ καϋμάκι και σπιτικές μαρμελάδες, για ανασκόπηση της εβδομάδας που πέρασε, στο ιεροτελεστικό πια για την Πόλη, Sunday brunch (αμέ!). Μετά από το Σαββατιάτικο ξενύχτι, αποφάσισα να πάω για πρωινό (στις 14.00), στο Cihangirhane, στο στέκι της Bade & του Deniz, στο Κολωνάκι της Πόλης, το Τσιχάνγκιρ.



Όσον αφορά το τραπέζι που θα πάρεις το γεύμα σου, έχεις να επιλέξεις μεταξύ της προσεγμένης λιλιπούτειας σάλας, του μικρού πεζοδρομίου και της λευκής αυλίτσας.



Το κλου του πρωινού είναι τα βιολογικά τυριά από την Αντιόχεια και το γλυκό ταχίνι, τα οποία αξίζουν θερμό χειροκρότημα, όπως θα έλεγε και ο γκουρού του Αθηνοράματος Δ. Αντωνόπουλος!



Δίπλα μου, φωτογραφίζονταν τα εδέσματα της κουζίνας, για το καινούριο site του μαγαζιού. Εύχομαι καλές δουλειές στα παιδιά, αλλά προπαντός ανέμελα brunches σε μας τους υπόλοιπους (είχαμε και στο χωριό μας, θα μου πείτε!).


Βουτιές στο Βόσπορο


Κακά τα ψέμματα! Πέρασαν οι εποχές που μπορούσες να κολυμπήσεις στα νερά ενός καθαρού Βοσπόρου (αν και πολλοί είναι οι θαρραλέοι, που το τολμούν ακόμα και σήμερα).


Για μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία, αν βρεθείτε καλοκαίρι στην Πόλη, πρέπει να επισκεφτείτε το "Νησί του Νερού". Αυτό σημαίνει το όνομα του Suada, (ή αλλιώς το νησί της ομάδας Γαλατάσαράι) μιας μεγάλης πλωτής αποβάθρας, απέναντι από την περιοχή του Κουρουτσεσμέ.



Στο "νησί" υπάρχουν πέρα από μία ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα με φιλτραρισμένο θαλασσινό νερό, 4-5 εστιατόρια με διεθνή κουζίνα αλλά και ένα μοντέρνο κεμπαπτζίδικο.


Δρομολόγια για το "νησί" εκτελούνται συνεχώς, από το πρωί έως αργά το βράδυ, από την απέναντι όχθη. Με το που πατάς το πόδι σου στο Suada κατευθύνεσαι στα αποδυτήρια και αφού φορέσεις το μαγιό σου, επιλέγεις ένα αναπαυτικό στρώμα κάτω από τις λευκές ομπρέλες.


Το βλέμμα σου ταξιδεύει στην Ευρώπη και την Ασία, μετράς τα γιγαντιαία πετρελαιοφόρα που κατεβαίνουν φορτωμένα από τη Μαύρη θάλασσα και θαυμάζεις την κρεμαστή γέφυρα που ενώνει τις δύο ηπείρους!


Το αντίτιμο για να απολαύσεις τις βουτιές σου, κοστίζει 25ευρώ (30 τα Σαβ/κα), αλλά η ανανέωση που σου προφέρει, είναι ανεκτίμητη..

Related Posts with Thumbnails