Γκιοζλεμέ λέμε!

Είναι η διαδικασία του ψησίματος στην καυτή μεταλλική πλάκα, που ξεροψήνει τη λεπτή ζύμη και λιώνει τη γέμιση (τυρί, σπανάκι, πατάτα, κιμά ή μια μίξη των παραπάνω), που χαρίζει στην Τουρκική κουζίνα ένα από τα πιο νόστιμα μαμαδίστικα σνακ της.

Αν και η συνταγή του, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και τα υλικά επίσης μετρημένα και γνώριμα, τον καλό γκιοζλεμέ δεν τον συναντάς και πολύ συχνά. Συνήθως σου προσφέρουν μια version σαν άνοστη κρέπα με αδιάφορη γέμιση.

Αν βέβαια η τύχη, σας φέρει σε κάποια υπαίθρια εκδήλωση, ή σε καμιά γιορτή σε κανά πάρκο, αρχίστε να ψάχνετε για τις μαγείρισσες με τα μακριά φουστάνια και τα τσεμπέρια, που καθισμένες ανακούρκουδα μπροστά σε μια στρογγυλή πλάκα, θα ψήνουν γκιοζλεμέδες.

Βέβαια, για να μην σας αφήσω στην τύχη σας, ένα μέρος όπου εγγυημένα θα μπορέσετε να φάτε καλοψημένους γκιοζλεμέδες με λαχταριστή γέμιση, είναι στη Hala. Ένα παραδοσιακό εστιατόριο στην καρδιά του Ταξίμ, με παραφορτωμένη βέβαια φολκλορική ατμόσφαιρα (ωστόσο το προτιμούν και πολλοί Τούρκοι), όπου σε μια γωνιά κάθεται καταγής μια μπιρμπιλομάτα τροφαντή Τουρκάλα, που όλο σκέρτσο και καμάρι πλάθει το ζυμάρι και φουρνίζει λόφους από γκιοζλεμέδες!

Μάλλον οικεία θα σας φανεί η γεύση των γκιοζλεμέδων, οι οποίοι μάλιστα συναντώνται και σε κάποιες ελληνικές περιοχές, κυρίως σε νησιά του ΒΑ Αιγαίου. Ορίστε μια ελληνική βερσιόν που εντόπισα στη Λέσβο, αρκετά διαφορετική όμως από την τουρκική.