Ντολμούς
..λεγονται τα κίτρινα βανάκια "κοινής" χρήσης, που κάνουν συγκεκριμένες διαδρομές μέσα στην Πόλη. Περιμένουν σε κάποια κεντρικά σημεία μιας γειτονιάς, και όταν γεμίσουν όλες τις θέσεις τους ξεκινούν το δρομολόγιο τους προς μια γειτονική ή και πιο μακρινή γειτονιά, π.χ. από Ταξίμ για Μπεσίκτας ή Μπακίρκιοϊ κ.α. Ο προορισμός αναγράφεται σε μικρές πινακίδες τοπθετημένες στο παρμπρίζ του ντολμούς.
Η διαφορά τους από το ταξί είναι ότι χωράνε 7 επιβάτες (πέρα από τον οδηγό) και ότι δεν ξεκινούν αν δε γεμίσουν όλες τις θέσεις. Η διαφορά τους από το λεωφορείο είναι ότι όλοι οι επιβάτες κάθονται και ότι συνήθως έχουν συχνότερα δρομολόγια. Το κόμιστρο κυμαίνεται μεταξύ των αντιστοίχων του ταξί και του λεωφορείου.
Αν αναρωτιέστε γιατι έβαλα την ετικέτα "Εμπειρίες" στο συγκεκριμένο post, είναι γιατί πράγματι αποτελεί μια ατρακσιόν που πρέπει να δοκιμάσετε κατά την επίσκεψη σας στην Ιστάνμπουλ!
Πέρα από τα πλουμιστά ντεκόρ στο ταμπλό και τον καθρέπτη, με αναφορές στο χωριό καταγωγής του οδηγού, η μανία που τους πιάνει πολύ συχνά είναι θρυλική. Με το πόδι κολλημένο στο γκάζι και το χέρι στην κόρνα, το Allah Korusun (ελεύθερη απόδοση Θεός Φυλαξοι!) που συνήθως είναι γραμμένο στο πίσω παρμπρίζ, εκλιπαρεί για θεϊκή βοήθεια!
No comments:
Post a Comment